W otaczających nas trudnych realiach nie można zapominać o innych aspektach ochrony naszego zdrowia, w tym o zapewnieniu prawidłowego i spokojnego snu. Wiele osób zmaga się z zaburzeniami snu. Etiologia tego zjawiska jest wieloczynnikowa. Tryb życia, przewlekły stres, sytuacje losowe, stosowanie używek, infekcje, choroby psychiczne, zaburzenia hormonalne, dolegliwości bólowe, praca zmianowa to główne przyczyny bezsenności. W przypadku zaburzeń snu trwających powyżej miesiąca czasu rozpoznaje się bezsenność przewlekłą. Terapia poznawczo-behawioralna (cognitive-behavioral therapy – CBT) jest podstawową formą leczenia bezsenności pierwotnej. Przeprowadzenie interwencji behawioralnych, czyli zmieniających zachowanie, wskazane jest jednak również u pacjentów z wtórnymi postaciami bezsenności przewlekłej, czyli współistniejącej z innymi chorobami.
Poprawę jakości snu można uzyskać dzięki następującym modyfikacjom trybu życia: zaniechaniu spożycia kofeiny w ciągu 6 godzin przed planowanym czasem snu, zaniechaniu spożywania alkoholu i palenia papierosów wieczorem, unikaniu spożywania ciężkich posiłków oraz dużej ilości płynów w ciągu 3 godzin przed planowanym czasem snu, wzmożeniu aktywności fizycznej i umysłowej w trakcie dnia, unikaniu jednak wysiłku fizycznego i wzmożonej aktywności umysłowej w ciągu 3 godzin przed planowanym czasem snu, zachowaniu stałego czasu kładzenia się do łóżka i wstawania rano oraz unikaniu snu w ciągu dnia, unikaniu wieczorem silnego, jaskrawego światła, umieszczeniu zegara w sypialni w taki sposób, aby nie był on widoczny z łóżka.
Zaburzenia snu wymagają konsultacji lekarskiej i wdrożeniu diagnostyki. O sposobie leczenia decyduje lekarz.
